Onze Moeder 11


Hallo allen,



Mink en Elmer bij Beppe op 30 maart

Onze Moeder is uitgestapt, heeft de trein van het leven verlaten. Waardig en bescheiden en in alle rust op 13 april iets voor 6 uur in de ochtend. Ze heeft het laatste stapje alleen gezet.

Ook na het afscheid van de Derickxkamp op 29 maart bleef Onze Moeder dankbaar. De overgang naar Hospice "de Spreng" in Beekbergen lijkt wel het proces naar het einde te versnellen. Onze Moeder zit nog twee dagen overdag in een stoel, maar verkiest hierna toch haar bed boven de stoel. De arts van het hospice geeft aan dat Onze Moeder hier in "de Spreng" geen gastvrouw meer hoeft te zijn, zoals ze tot het laatst is geweest in haar eigen huis. Dit maakt het  mogelijk om toe te geven aan de ziekte. Steeds vaker slaapt Onze Moeder diep en is er moeilijk contact te maken. 

Mirjam bij Onze Moeder op 5 april

Ook is ze weer vaker misselijk. Voor mijzelf is het prettig om te merken dat er snel, adequaat en deskundig omgegaan wordt met optredende symptomen. Van zondag op maandag 4 april krijgt Onze Moeder een katheter in. De bezoeken dienen meer ingeperkt te worden. Bij bezoeken van Klaasje, Wiebe en mij staat Ma zichzelf toe te blijven rusten en weg te zakken in een diepe, diepe slaap. Onze moeder probeert wel alert te blijven bij bezoeken van anderen, maar dit eist wel z'n tol. Op donderdag 7 april besluiten Klaasje, Wiebe en ik de vaste bezoekers te bellen over de verslechtering in de toestand van Onze Moeder. Zij hadden dit zelf ook al geconstateerd. Wij gaan als familie de laatste fase in en gaan vaker naar Onze Moeder toe. Op zondag 10 april spreekt Ma voor het laatst. We zijn die dag als kinderen allemaal nog geweest. 

Met familie op het terras van 'de Spreng'
 op zondag 10 april

Haar laatste woorden waren bij het afscheid tegen Wiebe en Rutger: 'It wie een moaie dei.... ' Op dinsdag 12 april is ús Wiebe jarig en komt naar "de Spreng" in Beekbergen.  Deze ochtend besluit ikzelf spontaan om in de middag ook naar Onze Moeder te gaan. Rond het middaguur belt Wiebe mij op om te vertellen dat het nu wel heel snel achteruit gaat....Ik ga samen met tante Henny uit Oosterbeek naar het hospice. Mijn moeder ligt met open mond, geen gebit in en zonder bril in een heel, heel diepe slaap. Deze aanblik vind ik heel erg moeilijk. We overleggen of er een dominee van het huis aanwezig is. Dit blijkt niet het geval. Klaasje belt 's avonds met dominee Valk. Deze geeft aan woensdagmiddag te willen komen. Klaasje zegt dat dit misschien te laat kan zijn. Daarop wordt besloten om toch direct te gaan. Dit is op 12 april om 21 uur. Klaasje, Henk en dominee Valk komen samen in "de Spreng". Een intiem moment volgt rond het bed van Onze Moeder. De dominee geeft Wietske de zegen........Onze Moeder heeft het zeker gemerkt, ze laat het merken door in de arm van Klaasje te knijpen en door nog een laatste poging te doen iets te zeggen... De volgende ochtend wordt Klaasje gebeld door het Hospice. De ademhaling is dan al heel onregelmatig. Klaasje belt Wiebe en mij om ook naar Beekbergen te komen. Om 6 uur is Klaasje als eerste bij  "de Spreng". Onze Moeder is dan net overleden. De nachtverpleegkundige vertelt dat Ma is heengegaan op het moment dat zij net even weg is en Ma alleen is. Het lijden is voorbij.