Onze Moeder 12

     Wietske van der Hout-Kooistra
11 juli 1929                             13 april 2011

Aanwezig in afwezigheid

Haar wijsheid en haar liefde aan ons allemaal doorgegeven

Voorgoed in ons bestaan verweven

En daarom nooit verleden tijd

Wij willen iedereen bedanken voor de hartverwarmende belangstelling die wij als familie tijdens de ziekte van onze moeder, schoonmoeder en beppe en na haar overlijden. Woorden schieten tekort, maar het is een troost te weten dat we niet de enigen zijn  die haar missen.  De gedachte dat Wietske in haar leven zoveel heeft betekend zal ons tot steun zijn in de komende tijd.

Klaasje, Henk, Wiebe, Hitty, Auke, Mirjam

    René, Jolanda, Jildou, Rutger, Mink, Elmer

Lieve Mensen, volgers en lezers van dit blog,

De wake op 16 april en de begrafenis op 18 april voor Onze Moeder, Beppe, zus, tante, nicht, vriendin en kennis Wietske is geweest.

Dankbaar was ze... Aandacht geven was haar leven. Zij leerde ons liefhebben en zij was een vriendin voor velen.....

Opluchting dat het lijden voorbij is wisselt af met het verdriet dat me regelmatig overspoelt. Opnieuw de discrepantie tussen gevoel en verstand.......Wat is elkaar loslaten toch moeilijk.........


Wij, Klaasje, Wiebe en ik hebben na de dankdienst voor haar leven afgesproken het werk van Onze Moeder voort te zetten. Wij zijn dankbaar voor en met zo'n Moeder!!!!

Auke

PS, Ik nodig jullie uit om te reageren op de blog, of om herinneringen over het leven van Wietske met ons te delen

Onze Moeder 11


Hallo allen,



Mink en Elmer bij Beppe op 30 maart

Onze Moeder is uitgestapt, heeft de trein van het leven verlaten. Waardig en bescheiden en in alle rust op 13 april iets voor 6 uur in de ochtend. Ze heeft het laatste stapje alleen gezet.

Ook na het afscheid van de Derickxkamp op 29 maart bleef Onze Moeder dankbaar. De overgang naar Hospice "de Spreng" in Beekbergen lijkt wel het proces naar het einde te versnellen. Onze Moeder zit nog twee dagen overdag in een stoel, maar verkiest hierna toch haar bed boven de stoel. De arts van het hospice geeft aan dat Onze Moeder hier in "de Spreng" geen gastvrouw meer hoeft te zijn, zoals ze tot het laatst is geweest in haar eigen huis. Dit maakt het  mogelijk om toe te geven aan de ziekte. Steeds vaker slaapt Onze Moeder diep en is er moeilijk contact te maken. 

Mirjam bij Onze Moeder op 5 april

Ook is ze weer vaker misselijk. Voor mijzelf is het prettig om te merken dat er snel, adequaat en deskundig omgegaan wordt met optredende symptomen. Van zondag op maandag 4 april krijgt Onze Moeder een katheter in. De bezoeken dienen meer ingeperkt te worden. Bij bezoeken van Klaasje, Wiebe en mij staat Ma zichzelf toe te blijven rusten en weg te zakken in een diepe, diepe slaap. Onze moeder probeert wel alert te blijven bij bezoeken van anderen, maar dit eist wel z'n tol. Op donderdag 7 april besluiten Klaasje, Wiebe en ik de vaste bezoekers te bellen over de verslechtering in de toestand van Onze Moeder. Zij hadden dit zelf ook al geconstateerd. Wij gaan als familie de laatste fase in en gaan vaker naar Onze Moeder toe. Op zondag 10 april spreekt Ma voor het laatst. We zijn die dag als kinderen allemaal nog geweest. 

Met familie op het terras van 'de Spreng'
 op zondag 10 april

Haar laatste woorden waren bij het afscheid tegen Wiebe en Rutger: 'It wie een moaie dei.... ' Op dinsdag 12 april is ús Wiebe jarig en komt naar "de Spreng" in Beekbergen.  Deze ochtend besluit ikzelf spontaan om in de middag ook naar Onze Moeder te gaan. Rond het middaguur belt Wiebe mij op om te vertellen dat het nu wel heel snel achteruit gaat....Ik ga samen met tante Henny uit Oosterbeek naar het hospice. Mijn moeder ligt met open mond, geen gebit in en zonder bril in een heel, heel diepe slaap. Deze aanblik vind ik heel erg moeilijk. We overleggen of er een dominee van het huis aanwezig is. Dit blijkt niet het geval. Klaasje belt 's avonds met dominee Valk. Deze geeft aan woensdagmiddag te willen komen. Klaasje zegt dat dit misschien te laat kan zijn. Daarop wordt besloten om toch direct te gaan. Dit is op 12 april om 21 uur. Klaasje, Henk en dominee Valk komen samen in "de Spreng". Een intiem moment volgt rond het bed van Onze Moeder. De dominee geeft Wietske de zegen........Onze Moeder heeft het zeker gemerkt, ze laat het merken door in de arm van Klaasje te knijpen en door nog een laatste poging te doen iets te zeggen... De volgende ochtend wordt Klaasje gebeld door het Hospice. De ademhaling is dan al heel onregelmatig. Klaasje belt Wiebe en mij om ook naar Beekbergen te komen. Om 6 uur is Klaasje als eerste bij  "de Spreng". Onze Moeder is dan net overleden. De nachtverpleegkundige vertelt dat Ma is heengegaan op het moment dat zij net even weg is en Ma alleen is. Het lijden is voorbij.

Onze Moeder 10



De Beekwal

Derickxkamp 13

6961 DE Eerbeek



Centrum voor palliatieve zorg De Spreng 

Ruitersmolenweg 5

7361CC Beekbergen



Verhuisbericht:

Wietske

van der Hout-Kooistra

 Hallo allen,

Sinds afgelopen dinsdag 29 maart woont Onze Moeder in het Hospice De Spreng in Beekbergen.

Het idee voor een hospice was in het begin van het einde in januari besproken en toen verworpen met het idee dat we het in Ma's huisje aan de Derickxkamp willen redden. Toen wisten we niet dat we in maart een ander besluit gingen nemen.

In de weken tussen 6 maart en 29 maart is er weer veel gebeurd. Sinds het stoppen met de hormoonpil nam de misselijkheid snel af en was soms zelfs even helemaal weg.

Onze Moeder op 16 maart

Dit is positief. Ma is hier erg blij mee en vertelt dat ze voor het eerst voor zichzelf heeft gebeden dat de misselijkheid weg mag gaan en zie daar!!!!

Wel merken we met z'n allen een toename van symptomen dat er meer activiteit is in de hersenen. Onze moeder hoort 's nachts een keer geklop op het raam en wordt wakker in de stoel in de kamer. Ze weet niet hoe dit gegaan is. Daarnaast ziet ze soms dingen die er niet zijn.  Deze verschijnselen kunnen veel oorzaken hebben. Het kan komen van de activiteit van de kanker in de hersenvliezen. Daarnaast kan het ook komen van de pijnbestrijdingsmiddelen. Ook de stoelgang gaat niet goed. Onze Moeder blijft het moeilijk vinden om over zichzelf aan te geven waar ze last van heeft (ook bij de mensen die het moeten weten). Lichamelijk zien we ook verslechtering. Het lopen  gaat steeds moeilijker. Ze is in de afgelopen periode thuis 2 keer gevallen. De eerste keer was ze bij haar eigen toilet en is ze met haar hoofd tegen de muur gevallen. Gelukkig heeft ze de alarmering om, blijft ze bij en heeft ze kunnen bellen. De tweede keer was op 26 maart toen was haar zus Ypie bij haar. Beide keren zijn zonder ernstige gevolgen. Met de Beekwal is inmiddels al afgesproken dat er meer controlerondes gelopen worden en er meer praktische ondersteuning geboden wordt. Probleem van Onze Moeder blijft dat ze het moeilijk vindt om hulp te vragen, ondanks adviezen en herhaaldelijk aandringen van verschillende kanten.

Wiebe met Ma op 23 maart

Klaasje, Wiebe en ik zijn tot de conclusie gekomen dat wij het niet verantwoord meer vinden dat Onze Moeder momenten zonder zorg alleen is. Het is te gevaarlijk!!

We besluiten dit op 23 maart met Ma te bespreken. Een alternatief voor het niet meer thuis kunnen wonen is een hospice. Wiebe brengt deze boodschap...... Ma zegt: Jullie merken dat ik niet vijandig tegenover deze boodschap sta.

Verstand en gevoel liggen op dat moment weer mijlenver van elkaar af. Verstandelijk is een overgang naar een hospice een wijs besluit. Emotioneel is het niet te bevatten. We hadden toch afgesproken dat Onze Moeder thuis zou kunnen sterven. Een gevoel van falen, haar tekort doen......Verstand wint, want wat zouden we denken en vinden als het thuis mis zou gaan....



De gezamenlijke huiskamer
in het hospice 27 maart



Ik bel nog dezelfde avond iedereen op die bij de bezoekregeling van Onze Moeder betrokken zijn en overleg met Ans Hoogendoorn van de Beekwal om een hospice te benoemen en te bespreken. We ondervinden vooral steun voor het idee, maar ook is er twijfel....Op donderdag 24 maart leg ik contact met het Hospice De Spreng in Beekbergen. Er is plek, maar de aanvraag moet gedaan worden door de huisarts. Op vrijdag 25 maart komt de huisarts bij Onze Moeder langs. Henk is hierbij aanwezig. Er volgt een goed gesprek en de huisarts geeft aan al langer het idee te hebben gehad dat een Hospice aan te raden is en ook haar voorkeur heeft. Zij ondersteunt en regelt nog dezelfde dag de aanvraag voor het (high-care) Hospice De Spreng in Beekbergen. Op maandag 28 maart zal de casus van Onze Moeder hier besproken worden.....Op zaterdag valt Ma in het bijzijn van haar zus. Thuis kan echt niet meer.  Op zondag 27 maart gaan Klaasje en ik samen kijken in het Hospice. Het ziet er prachtig uit. De ontvangst is hartverwarmend. Het maakt de maandag extra spannend. Wordt de aanvraag gehonoreerd.

Op maandag 28 maart komt er witte rook! Op dinsdag 29 maart kan Onze Moeder worden opgenomen om 10.30 uur. Ús Mem krijgt het bericht op maandagmiddag van Klaasje en Henk. Bewondering en respect voor de manier waarop Onze Moeder dit oppakt en ook deze bittere pil accepteert en slikt. Het kost haar wel heel veel. Het lijkt zelfs soms even het moment voor Ma om het leven meer los te kunnen laten. Deze laatste nacht op de Derickxkamp 13 blijft Klaasje bij haar slapen. Onze Moeder loopt letterlijk en figuurlijk aan alle kanten leeg deze nacht, misselijk en ontlasting. De volgende ochtend is ze met heel veel moeite wakker te krijgen. Om half 11 komt de ambulance en is het tijd om afscheid te nemen van haar huisje waar ze met zoveel plezier 6,5 jaar heeft gewoond.

Afscheid van het personeel van de Beekwal, die met zoveel warmte voor Onze Lieve Moeder gezorgd hebben. Afscheid van...... 

Afscheid personeel de Beekwal
Dinsdag 29 maart

 

Dag Derickxkamp 13



 Hartelijke groet van ons allemaal,

Ma, Klaasje, Wiebe en Auke